Woordjes

Al vanaf het moment dat ons kleine meisje in mijn buik groeide keek ik er naar uit: dat magische moment waarop zij dat ene speciale woordje zou zeggen… De woorden ‘papa’, ‘nee’ en ‘eten’ bleken de hoogste prioriteit te hebben. Daarna volgden ‘hoi’, ‘happie!’ en de naam van haar favoriete leidster van het kinderdagverblijf. Als ze mij nodig had, riep ze gewoon willekeurig één van deze woorden naar mij. Uiteindelijk moest ik meer dan een jaar geduld hebben voor ze het dan ein-de-lijk zei: MAMA. Wat klonk dat prachtig!

Ieder dag een nieuw woord
Nu ze twee is geworden, komen er dagelijks nieuwe woorden bij. Ko-nijn hoorde ik haar nazeggen van het spelletje op de tablet. “Bloeben” zegt ze als ze bloemen ziet en van de week kwam ze enthousiast aangerend met een Duploblok: “bouwww, bouwww!”. Maar ook moeilijkere woorden pikt ze snel op. Wanneer ik tiramisu als toetje eet, wijst ze ernaar en zegt “alcohol bleeeeh”. Ze weet dan dat ze geen hapje krijgt. ‘Palapluuu’, ‘pleistel’, ‘stippuh’, ‘hatje’, ‘elicoptel’, ‘alpaaaaca’… het ene woord spreekt ze wat verstaanbaarder uit dan het andere, maar iedere dag weer worden we getrakteerd op een nieuw woord.

Zinnetjes
Nog leuker is het dat ze woordjes gaat combineren en korte zinnetjes begint te maken. Als ik zeg dat opa en oma vandaag niet komen vraagt ze: “opa oma andele keer?” En als ze ‘s ochtends wakker wordt en papa is al weg weet ze precies te vertellen: “papa auto lijden”. Ik vind het fantastisch dat we, doordat ze meer gaat praten, steeds wat beter begrijpen wat er in haar kleine koppie omgaat. Laatst liet ik haar kiezen tussen twee limonade smaken. Ze keek van de ene fles naar de andere en leek geen keuze te kunnen maken. Na een tijdje aarzelen zei ze plotseling heel zeker van haar zaak: “allebei!”. Ik vond dat fantastisch. Want niet alleen had ze net weer een nieuw woord laten horen, maar blijkbaar begreep ze ook nog de betekenis van dit niet abstracte woord.

Uitdrukken
Wat ook heel fijn is, is dat ze zich nu steeds beter kan uitdrukken. Ze kan aangeven waar ze pijn heeft, dat ze iets wil eten of drinken en wat voor spelletje ze wil spelen. Dat scheelt toch een hoop gefrustreerd gehuil (van alle partijen). Ook bijvoeglijke naamwoorden spelen steeds meer een rol in haar vocabulair. Het eten is “niet heet” en buiten is het “bibber”. Deze week bereikte we weer een nieuwe fantastische mijlpaal op taalgebied. Ik kwam uit de douche met natte haren, een joggingbroek en een makkelijke trui aan. Ons meisje bekeek mij van boven tot onder en daar kwam het… “mama mooi!” Ik heb een eeuwigheid moeten wachten tot ze mama tegen me zei. Maar het allereerste compliment wat ze in haar leven heeft gegeven heb ik toch maar mooi in de pocket!

Johanneke blogt om de week voor Mommy Friends over haar gezin met man, dreumes, twee tieners en een kater. Na de geboorte van haar dochter heeft zij fysieke klachten gekregen die haar leven behoorlijk beïnvloeden. Toch probeert zij positief te blijven en geeft niet op. Schrijven is haar uitlaatklep en naast haar blog hier, schrijft zij regelmatig gedichten en blogs die je kunt lezen op www.johanneke-schrijft.com  Ook kun je haar vinden op Instagram en op Facebook