Afval

Gisteren was ik lekker aan het chillen met een vriend. Ik heb een mooie nieuwe auto die ik graag wilde showen. We zaten in mijn nieuwe auto te kletsen en luisterden naar wat naar muziek. Toen kregen we allebei honger en we besloten naar de grote gele M te rijden. 

Ik en mijn vriend namen allebei een menu met een hamburger, patat en een milkshake. We reden met ons warme maaltje naar de parkeerplaats voor mijn huis. Ik zette de verwarming nog een graadje hoger en het raam op een kiertje tegen het beslaan van de ramen. Zoals altijd smaakte het weer heerlijk. Ik vroeg mijn vriend wel voorzichtig te zijn met zijn vette vingers. Ik wilde natuurlijk niet dat hij mijn nieuwe auto vies zou maken. Gelukkig hadden we ook servetten meegekregen. Het was helemaal prima allemaal tot ons eten op was. Wat een hoop rommel geeft zo’n fastfoodmaaltijd. Wat moesten we daar nou mee? Ik wilde die troep natuurlijk niet in mijn mooie auto hebben dus ik deed het portier open en gooide alles naast mijn auto. Daarna stapten we uit en gingen we bij mij op de bank nog even een bakkie drinken.

Gratis prikstok

Zo ongeveer moet het gaan toch? Want iedere week weer vind ik hier in de wijk op verschillende plekken de restanten van een maaltijd van de grote gele M of andere fastfoodketens. En daar blijft het niet bij trouwens. Ook blikjes, mondkapjes, doekjes om de auto mee schoon te maken, verpakkingen van snoep en ontelbaar veel sigarettenpeuken sieren de straten. Ik stoorde mij er altijd al aan, maar sinds onze dochter geboren is nog veel meer. Het idee dat zij over een aantal jaar tussen die troep moet buitenspelen vind ik helemaal niet fijn. Sowieso maak ik mij sinds haar komst nog wat extra druk over het milieu. Gelukkig kun je, zoals bij de meeste gemeenten, ook bij die van ons een gratis prikstok aanvragen. Sinds ik die heb maak ik wekelijks een rondje rond ons huis. Iedere keer weer verbaas ik mij wat een troep mensen zonder blikken of blozen op straat gooien. Hoeveel moeite is het om een prullenbak te zoeken of je vuil mee naar huis te nemen en daar weg te gooien? Toch geeft het prikken mij ook veel voldoening. Want in in plaats van mij iedere keer te ergeren als ik langs de restanten van een fastfood maaltijd loop, doe ik er tenminste wat aan. Je ziet direct resultaat als de straat weer mooi schoon is.

Bah bah

Wat ook een mooie bijkomstigheid is, is dat het meteen een gezellige activiteit is om met mijn meisje te doen. Ze zit op haar driewieler en speurt met haar grote, blauwe kijkers de omgeving goed af. “Bah, bah!” roept ze direct als ze ergens afval ziet. Dat doet ze trouwens tegenwoordig niet alleen als we afval aan het opruimen zijn. Ook als we gewoon ergens lopen of fietsen wijst ze het afval aan en weet ze heel goed dat het daar niet hoort. Goed zo, want zo hoop dat zij later nooit haar afval op de straat gooit als ze lekker heeft gegeten met haar vrienden.

En stiekem hoop ik natuurlijk dat die persoon die zo asociaal was om alles uit zijn of haar auto te gooien ons samen ziet opruimen en zich heel diep schaamt. Hopelijk is het de troep in de prullenbak gooien dan volgende keer een kleine moeite.

Johanneke blogt om de week voor Mommy Friends over haar gezin met man, dreumes, twee tieners en een kater. Na de geboorte van haar dochter heeft zij fysieke klachten gekregen die haar leven behoorlijk beïnvloeden. Toch probeert zij positief te blijven en geeft niet op. Schrijven is haar uitlaatklep en naast haar blog hier, schrijft zij regelmatig gedichten en blogs die je kunt lezen op www.johanneke-schrijft.com  Ook kun je haar vinden op Instagram en op Facebook