Marktplaats-moeder

Ooit las ik een boek over een marktplaats meisje, een super leuk boek over een griet en haar ervaringen met de mensen via marktplaats. Daar moest ik van de week toch weer even aan denken. Toen de winkels nog dicht waren was marktplaats toch ideaal om even snel iets dichtbij en goedkoop te scoren.

Zo stond ik in een dorpje vlakbij met een 1% volle batterij. Nog net kon ik het adres opzoeken in de chat van marktplaats en de route via Google Maps. Oef, gehaald. Ik belde aan bij een super keurige meneer. Die mij een oud maar net kastje voor 10 euro verkocht. Helemaal trots op zijn kastje. Hij had er zelfs een nieuw lampje voor me in gedaan. Ah wat lief. Samen die kast in mijn auto getild, reed ik even later met een big smile naar huis. Wanneer iemand me blij maakt stuur ik behalve de 5 sterren beoordeling altijd nog een berichtje met “Bedankt” erin. Tot mijn verbazing kreeg ik een heel lief berichtje terug dat meneer en zijn vrouw aan een nieuw interieur gingen beginnen en als ik nog wensen had ik maar dat moest laten weten. In mijn kleine eengezinswoning past werkelijk niets meer bij, maar toch, hoe ontzettend attent.

Zo stond ik het einde van de week in het donker op straat, onderaan een hotel. Ja buiten, voor de ingang van de receptie. Alsof ik daar op een blinddate of op een escort klantje aan het wachten stond, bedacht ik me. Maar dan wel met een tientje in mijn hand. Ja hoor daar kwam een meneer met een doos. Een superleuk High Tea serviesje! Binnen 30 seconden was de deal gesloten en zat ik weer in de auto met mijn doos naast me.

Aan de ene kant kan ik soms in de horeca 4 euro aan een haver-cappuccino uitgeven, maar aan de andere kant heb ik dan geen zin om 4 euro voor één kop en schotel uit te geven. Herkenbaar?

Ik wilde deze blog eigenlijk vrijdag of in het weekend af hebben. Maar dat balansen is toch een dingetje af en toe. Soms ben ik mentaal gewoon moe en soms heb ik fysiek zoveel gedaan dat ik erna weer uren moet bijtrekken. Ook dan kan ik mijn hersens niet meer inspannen voor ingewikkeldere zaken dan een Storytel verhaal of een aflevering van het journaal. Zondag heb ik 2uur met een wandelclubje vol vreemden in Het Twiske bij Oostzaan gelopen. Heerlijk gewandeld en lekker gekletst. Eenmaal thuis gegeten en koffie, en dan raak ik altijd in zo een koolhydraat-roes. Ik weet zo duidelijk dat ik dat brood en al die onzinnige koolhydraten moet mijden. Ze putten me zo uit. Maar ik ben nu eenmaal een Nederlands kind uit de jaren 80. “Brood, daar zit wat in.” Wie kent die slogan niet…..nou ja, welllicht als je jonger dan 30 jaar bent, haha.

Na deze blog ga ik mezelf weer op mijn marktplaats chats storten. De geadopteerde schoolhamster verdient ook zijn eigen hamsterscape (terrarium). Ik bedenk echt steeds meer werk voor mezelf, ja ik weet het. Maar als ik een visie of een idee heb, dan moet dat er komen. Nietsdoen kan ik zelden. Het afspeuren van marktplaats zal vast dezelfde hoeveelheid dopamine aanmaken als het scrollen door social media vrees ik. Daarnaast ben ik ook nog eens gek op verandering. Zal dat de reden zijn dat mijn liefdesleven zo verschrikkelijk 21e eeuw is?!

Pris