Bevallen in een ander land

Dominicaanse republiek
07 juli 2012 de mooiste dag van mijn leven maar als ik er nu op terug kijk is het een tijd waar de kippenvel nog van over m’n lichaam loopt.
Al een paar dagen had ik pijn in mijn onderrug maar niet echt het gevoel dat ik er iets mee moest.
Maar toen begon het ik verloor kleine druppels donkerbruin bloed, ik mijn verloskundige in Nederland gebeld en moest het even aankijken het kon oud bloed zijn.

Later op de avond kreeg ik hevige buikpijn ik riep nog voor de grap ,, volgens mij zijn mijn weeën begonnen” iedereen dacht dat ik een grapje maakte tot ik naar het toilet ging en de druppels waren veranderd in helder rood bloed.

Nog geen half uur later waren we in het ziekenhuis, het ging allemaal zo snel de pijn nam toe en het bloeden werd heviger.
Er werd een echo gemaakt en daarop was te zien dat de baby ingedaald was.

Toen was er paniek
Vlak na de echo verloor ik zoveel bloed dat ik het bewustzijn bijna verloor, ik kan me nog vaag herinneren dat ik op een brancard werd getild en aan allerlei slangen werd gekoppeld.
Ik kreeg een infuus toegediend maar veel begreep ik er niet van wegens de taalbarrière.

Rond 01:00 ging ik naar het toilet en juist daar braken mijn vliezen, ik ben met mijn handen tussen mijn benen terug gelopen naar mijn kamer want ik voelde dat zijn hoofdje er al aan kwam.
Ik werd met spoed naar de operatiekamer gereden.
Op de operatiekamer ging het super snel allemaal toen ik van bed verwisselde kwam de eerste perswee.

Daar was hij dan 
Twee persweeën verder was hij er mijn zoontje 40cm groot en 1100 gram maar wel 10 weken te vroeg.
Vanaf dat moment kan ik mij weinig meer herinneren alles ging zo snel een verpleegkundige nam hem mee en ik werd onder narcose gebracht om gehecht te worden.
Mijn lieve zoon vond het grappig om met zijn nagels mijn binnenkant open te halen, ik kan je vertellen dat is geen pretje!
Ze zeggen dat toen ik bij kwam uit de narcose dat ik Jayden heb gezien maar zelf weet ik dat niet meer.
Hij is per ambulance naar een kinderziekenhuis met een Neonatologie afdeling gebracht in de hoofdstad.

Mijn klein vechter
De dagen erna waren erg onzeker.
In het ziekenhuis noemde ze hem Rey de Leon ( Lionking) omdat hij zo eigenwijs was en al zijn slangen er steeds uit trok.
Na een paar dagen ging hij hard achteruit. Hij bleek een luchtweginfectie en een bacterie in zijn bloed te hebben en had dringend een bloedtransfusie en antibiotica nodig.
Na 11 dagen mocht hij naar huis, veel te kort voor een prematuur baby maar daar zijn de bedden schaars dus op het moment dat een kindje stabiel is wordt hij ontslagen.
Het was een heel dubbel gevoel. Ik was blij maar oh wat vond ik het eng!
Een paar dagen ervoor had ik nog een gevoel dat ik hem zou gaan verliezen.

Start van een nieuw leven
Mijn ex en ik zijn toen Jayden 8 weken oud was, uit elkaar gegaan. Hij bleek al jaren een dubbel leven te lijden en had naast ons nog een gezin.
Vlak voor Jayden zijn eerste verjaardag kwam ik er achter dat Jayden een half zusje heeft die 9 maanden jonger is dan hem.
Mijn ex moest toestemming geven om het land met Jayden te verlaten, dit proces heeft bijna 2 jaar geduurd omdat mijn ex alles tegenhield.
Uiteindelijk won ik de rechtszaken en kreeg ik de volledige voogdij en kon ik terug naar Nederland.

Ben je benieuwd hoe het nu met ons gaat?
Kijk dan op onze website https://mantelzorgmamarolmodel.jouwweb.nl of
volg ons op Facebook of Instagram @rolmodelmama