Oma op reis 5

Mijn vorige blog eindigde met de opmerking dat we geheel tegen de planning in nu drie ( en wellicht nog meer) nachten in hetzelfde hotel slapen. Ik heb jullie gezegd dit toe te lichten.

De koffers moesten om 5.15 bij de receptie staan en dan zouden we voor een bustocht van 450 km om 5.30 uur vertrekken. We gaan Guatemala en Honduras bezoeken! Gelukkig ben ik avond er voor op tijd gaan slapen, maar het blijft een onchristelijke tijd.
Kom ik, op die onchristelijke tijd, mijn deur uit, gebaren ze beneden in de hal, dat ik de koffers boven moet laten staan.

Ik denk nog; zo dat is service, ze halen je koffers nu ook een keer van je kamer af. Dan wordt er gefluisterd, ja er zijn nog meer gasten in dit hotel, dat we vandaag niet gaan vertrekken. Hé, wat? Ik laat mijn koffers op mijn kamer staan.

Met heel veel moeite had ik er alles weer ingepropt, en loop naar de groep beneden. Blijkt het dat er wegblokkades in Guatemala zijn en niet van die lullige als bij ons op de A12 en zo. Nee hier staat het hele land op de doorgaande wegen. Dat noem ik nog eens protesteren. Door contact met het thuisland, begrijp ik dat hierover niets bericht wordt in Nederland.
Duizenden boeren en inheemse aanhangers van de nieuw verkozen president van Guatemala hebben wegen en straten geblokkeerd om hem te verdedigen, terwijl tegenstanders proberen zijn politieke partij te verbieden. Er zijn ca veertig blokkades op de zeven belangrijkste snelwegen, en dan kun je zo maar een uurtje of 10 staan te wachten. Ben ik even blij dat nu mijn benen nog even kan strekken. Maar ja hoe nu verder? Echt nog geen idee. Het blijkt dat de chauffeur die ons bij de grens zou ophalen al ruim 36 uur vast staat, niet vooruit en niet achteruit. In Guatemala gaan alle wegen via de hoofdstad. Die blokkeren ze en de weg aan de grens. Nou zie jij dan nog maar eens een Maya tempel te bezoeken! De reisorganisatie vindt het niet verantwoord, dus gebeurd het niet! 

Onze reisleidster regelt een extra excursie vanmiddag voor wie daar zin in heeft. Nou ik wel. Fijn dat ze er extra werk van maakt. Er moet nog wel even toestemming gevraagd worden aan de busmaatschappij voor deze extra kilometers. Ook onze chauffeur Neftali, wiens dienst er bijna opzit (of op ZAT) mag langer bij ons blijven. Hij moest even omschakelen, maar we nemen hem overal mee naar toe. Hij ziet dingen van het land waar hij ook nog nooit geweest is en geniet zichtbaar met volle teugen. 

Wel heb ik dus, door die extra tijd wat leuks kunnen regelen voor mijn zwangere schoondochter. Dat vertel ik in een volgende blog!