Uitstrijkjes…

Het blijft kut!
We hebben er allemaal wel al eens iets over gehoord; een uitstrijkje.
Als kind kan ik het mij nog heel goed herinneren van mijn moeder.
Die vertelde altijd hoe pijnlijk het was.

Zoals jullie wellicht wel weten ben ik op de Dominicaanse Republiek bevallen en heb daar twee jaar gewoond.
Toen ik terug kwam in Nederland vond mijn huisarts het verstandig om toch even op controle te gaan bij een gynaecoloog omdat ik nooit nazorg heb gekregen.
Voor de zekerheid wou de gynaecoloog een uitstrijkje maken.
Meteen schoten al die horror verhalen weer door mijn hoofd maar wat moet dat moet.
Ik kan het me nog zo goed herinneren, de uitslag zou zo’n 2-3 weken duren maar na een paar dagen ging de telefoon ik wist het al meteen.
Ik werd gevraagd langs te komen voor verder onderzoek.

Nieuwe afspraak
Dit gebeurde vlak voor Jayden zijn tweede verjaardag, ik had mezelf voor genomen het weekend zijn verjaardag te vieren en daarna een afspraak te maken.
Ik kon al vrij snel terecht
Er waren afwijkende kankercellen te zijn aangetroffen in mijn baarmoeder
Tijdens mijn afspraak kreeg ik een inwendige echo en ze stipte ze het besmette weefsel aan met azijnzuur om te zien hoe erg de situatie was.
Ze hoopte dat mijn lichaam het zelf op zou ruimen en na een half jaar moest ik terug komen.

Shit!
Helaas bleek mijn lichaam het niet op te hebben geruimd en werd er een biopt af genomen.
Het biopt bleek dat het inderdaad erger was dan we in eerst instantie dachten.
Ik moest opnieuw een afspraak maken voor een Lisexcise
Dit is een poliklinische ingreep waarbij de gynaecoloog met een metalen draadje (lisje) het afwijkende weefsel weg haalt onder plaatselijke verdoving.
Wat een hel was dat zeg, 4 prikken down under verdoofd was het wel maar bij mij ging het licht ook uit!
Gelukkig was het niet voor niets geweest een half jaar later moest ik weer terug en de cellen waren rustiger wel bleef  ik voorlopig onder controle tot ik een jaar goede uitslag had.

Wisselend patroon
3,5 jaar lang bleef het een achtbaan de ene keer was het rustiger dan de andere keer na een paar goede uitslagen mocht ik weg blijven.
Tot ik de oproep kreeg van de overheid ( vanaf je 30ste krijg je de oproep) toen moest ik weer.
Gelukkig kon dit gewoon bij de huisarts, ook kon je zelftest doen alleen als het niet goed is moet je even goed naar de huisarts dus dan maar meteen.
Je zou zeggen dat als je weet wat er gaat gebeuren het minder eng is maar door die medische molen de afgelopen jaren kneep ik hem toch wel weer maar met mijn verleden wist ik hoe belangrijk het was en heb ik het gedaan.

En toen ging de telefoon
Dat de uitslag altijd even op zich liet wachten dat wist ik al maar toen na een paar dagen de assistente belde wist ik dat we weer terug bij af waren en begon het hele proces weer opnieuw.
Ik werd door verwezen naar de gynaecoloog voor verder onderzoek
Ik denk dat de assistente best schrok van me aan de telefoon want ik was zo boos dat ik weer die molen in moest, gelukkig heb ik een goede band met mijn huisarts en assistentes dus steunde mij echt op dat moment.

Het was bekend terrein, ik kreeg weer dezelfde behandeling als eerder maar helaas bleek het na een half jaar er nog steeds te zijn.
Ik was er klaar mee!

Het is genoeg
Ik liep inmiddels al vijf jaar onder behandeling bij mijn gynaecoloog.
Hij heeft mij vanaf mijn terug komst in Nederland behandeld dus hij kon mijn situatie al te goed en in overleg met hem heb ik gekozen om hier voor goed een eind aan te maken.

Ziekenhuis
Ik besloot om mijn baarmoeder en baarmoederhals volledig te laten verwijderen.
Ja, het was een heftige beslissing want ik wist dat ik nooit meer moeder zou kunnen worden maar het idee dat mijn zorgintensiefkind er alleen voor zou komen te staan omdat ik de strijd zou verliezen maakte de keus makkelijker.
Begin januari 2020 ben ik geopeerd.
Ik heb tot op de dag van vandaag nog steeds geen spijt dat ik deze keus heb gemaakt.
De stress van de tikkende tijdbom in mijn lichaam die op den duur grotere gevolgen kon hebben maakte mij erg onrustig.

Herstel
De operatie is goed verlopen, het is mij erg mee gevallen wel heb ik enorm last gehad van het gas waarmee ze je buik opblazen om ruimte te maken zodat ze er goed bij kunnen.
Het gas steeg naar mijn borstholte en drukte op mijn longen, zodra ik plat ging liggen verplaatste het gas waardoor ik enorme krampen op mijn borst en in mijn nek kreeg.
Er werd mij echt gezegd dat ik 6-8 weken niet mocht tillen omdat het heel fragiel is en binnen minder snel heelt dan buiten.
Gelukkig is deze periode voorbij gevolgen en heb ik veel hulp gehad van mijn omgeving.

De rust heeft mij erg goed gedaan
Ik ben in deze weken begonnen met blog schrijven over ons leven.
Hoe is het om een zorgintensief kind te hebben? Wat komt er allebei bij kijken? Maar ook andere dingen komen voorbij zoals lifestyle, fashion en vakanties en uitjes.

Ik weet het is geen pretje om met je benen wijdt een onderzoek te laten doen maar lieve lezers krijg je de oproep; doe het! Je bespaard jezelf een hoop ellende

Wil je mijn blogs lezen neem dan een kijkje op mijn website of
volg ons op socialmedia
instagram.com/rolmodelmama
facebook.com/rolmodelmama