Overgevoelig voor geluiden en het hebben van kinderen

Luidruchtig
Kinderen zijn luidruchtig. Vanaf de geboorte tot in de puberteit zijn kinderen meester in herrie maken; ze huilen, ze krijsen, ze schreeuwen, ze roepen, ze spelen met speelgoed dat geluid maakt, ze stoeien, ze maken ruzie, ze zijn blij en vol levenslust.

Migraine vs vestibulaire migraine
Van kind af aan heb ik migraine. Eerst waren het alleen aanvallen van erge hoofdpijn. Later kwamen er klachten bij zoals overgeven en gevoeligheid voor licht en geluid. Vanaf de geboorte van mijn zoon kwam de draaiduizeligheid erbij. Nadat een paar jaar later mijn dochter werd geboren bereikte dit een hoogtepunt. Ik kreeg steeds meer aanvallen en klachten. Dit bleek onlangs de aandoening vestibulaire migraine te zijn. Deze klachten zijn erg invaliderend. Bij een dergelijke aanval kan ik eigenlijk niks meer. Ik kan niet lopen omdat ik val, ben ik zo misselijk dat ik telkens moet overgeven, heb ik uitval in mijn gezicht wat betekent dat de helft van mijn gezicht dof aanvoelt en tintelt, heb ik tintelende vingers en kan ik dus totaal niet tegen licht en geluiden. Met andere woorden; ik kan dan dus niet tegen mijn kinderen. Een aanval kan uren tot dagen duren. Daarna heb ik nog wekenlang klachten. Voornamelijk de constante duizeligheid en de gevoeligheid voor licht en geluid blijft. Medicijnen helpen (nog) niet.

Kinderen
En dan heb je twee levenslustige kinderen die veel geluid maken…

Aangezien ik geen sociaal vangnet heb ben ik altijd bij de kinderen. Mijn man werkt door de week en ikzelf in het weekeind. Daarnaast heb ik nog een webshop in handgemaakte babykleding waar ik door de week aan werk.

Sinds een jaartje gaat de jongste ook naar school dus dan heb ik vaak wel even de gelegenheid om uit te rusten en bij te komen van een aanval. Daarvoor was het voor de kinderen ook afzien want mama had hoofdpijn en kon niet tegen hun geluiden. Bij elk gilletje zei ik ‘shhhhhht’ en moesten ze opletten en zachtjes spelen.

Als ik het echt even niet meer trok dan viel ik uit tegen de kinderen waarna ik me schuldig voelde, want zij konden er ook niks aan doen en konden niet voluit spelen door mij.

Ze konden niet helemaal kind zijn.

Acceptatie
Ondertussen heb ik gelukkig (!) een aantal dingen gevonden die mij door zo een moeilijke periode heen te komen. Allereerst is acceptatie het grootste hulpmiddel. Ik verzette me tegen de ziekte. Hierdoor was ik in constante strijd en erg boos over de situatie. Door de situatie te accepteren kon ik meer gaan ontspannen in de pijn. Dit is nog altijd erg moeilijk maar het geeft echt verlichting.

Ontspannen
Daarnaast is ontspannen een grote hulp. Hoe slecht ik me ook voel, ik probeer er doorheen te ademen en mijn spieren los te laten in plaats van aan te spannen. Als je pijn hebt span je namelijk automatisch je spieren aan, om jezelf te beschermen. Maar op de lange termijn kan dit juist meer klachten veroorzaken waardoor het nog ondraaglijker wordt.

Noise canceling headset
Verder heb ik een headset aangeschaft die helpt bij het filteren van de hardste geluiden. Je kan er ook muziek op draaien maar als ik een aanval heb geeft dit juist meer onrust. Het houdt niet alle geluiden buiten, wat handig is, want dan kan ik de kinderen nog wel horen. Zonder dat dit pijn doet aan mijn gehoor.

Gezond eten en bewegen
Als laatste is gezond eten en voldoende beweging cruciaal. Door de vele aanvallen en de pijn ben ik minder gaan bewegen. Hierdoor ben ik minder fit geworden en kan ik fysiek weinig aan. Ik ben al jaren veel te zwaar wat ook niet bijdraagt aan mijn gezondheid. Daarom ben ik begin dit jaar begonnen met een voedingsschema van een diëtiste. Dit heb ik vaker gedaan en ik volg al mijn hele leven het ene dieet na het andere. Maar ik merk dat ik het nu wel volhoud omdat dit dieet geen dieet is maar een levensstijl. Een gezonde levensstijl volgens de schijf van 5. Daarbij ben ik twee keer in de week gaan sporten onder begeleiding van een fysiotherapeute (medisch sporten). Zij begeleid mij in het zetten van kleine stapjes en langzaam opbouwen van de oefeningen waardoor ik het goed kan volhouden en mijn conditie weer beter wordt. Ook na het hebben van een aanval bijvoorbeeld, weer langzaam opbouwen in plaats van te snel te willen gaan. Dit is erg fijn, omdat ik voorheen te snel en te hard ging waardoor ik of blessures opliep of geen motivatie meer kon vinden om vol te houden.

Heb jij soortgelijke klachten? Of herken je jezelf ergens in? Heb je iets aan mijn tips?

Laat het hieronder weten, ik hoor het graag!

Liefs,
Saskia.