36 weken, dikke enkels en dikke tranen…

Bijna heel Nederland is op vakantie, heerlijk zonnig weer en ik ben de 36 weken inmiddels gepasseerd.

Je merkt dat je wat je langzamer wordt (nog langzamer? Ja echt) en alles meer kracht kost.Mijn buik is niet immens maar toch al een volledig kindje in mijn buik.Ik heb het warm, erg warm en mijn voetjes zwellen op. Gelukkig heb ik nog een paar slippers 1 maat groter gekocht dus dat komt mooi uit.Daar kunnen ze lekker in opzwellen, ruimte zat haha.Voetjes omhoog is het advies, heel goed advies maar met een klein meisje om je heen die je grootste fan is, is dat toch wel lastiger om op te volgen.Dat elektrische bed komt goed van pas, dan kan ik wanneer dochterlief ligt ook het voeteneind omhoog doen. Top! Toen er versoepelt werd met oog op corona werd ik zelf ook wat soepeler. Zo fijn weer een beetje kunnen leven deze zwangerschap. En mijn buikje weer meer te showen.We dachten ook dat we er wel tussendoor zouden fietsen qua bevalling en kraambezoek. Joop mocht weer mee naar afspraken en dat was fijn, je wilt dit gewoon samen beleven. Helaas blijkt het toch anders en langzaam aan kruipen de aantallen weer omhoog…Daardoor blijft het toch allemaal spannend en blijf je weer meer op je hoede. Tenminste als zwangere dan…vast nog vele met mij, maar het is net even spannender dan anders. Je wilt dat kleine wondertje gewoon zo veel als je kan beschermen.En dat doe je dan zo goed als je kan! Helaas kroop de corona dichterbij en ook hoorde ik weer meer besmettingen, dichtbij huis…Dit gaf mij veel onrust en vooral ook onzekerheid. Die hormonen doen er nog een schepje bovenop, gezellig 😑Ik lees de richtlijnen met oog op de bevalling die het ziekenhuis heeft opgesteld. Morgen heb ik een gesprek dus ik wil een beetje voorbereid zijn. Ik lees dat Joop weer niet mee mag op afspraak en ook niet bij mij mag zijn als hij klachten heeft die lijken op Corona. Nou je raad het al 1 tranendal…in 3, 2, 1…..😭Ga dat toch maar even navragen zegt Joop, voordat je gelijk in de paniek schiet.Ja verstandig die man van mij. Ook moeders stelt haar zwangere dochter gerust.Adem in en uit….goed het gaat weer. Ook moet ik nog boodschappen doen en ik merk dat ik erg labiel wordt…zigzaggend ga ik door de winkel, zo veel mogelijk de 1,5 meter aanhoudend met mijn dikke pootjes. Wel heel lekker die trouwens die airco.Toch overheerst de zenuwen en tot overmaat van ramp pak ik toch de handschoentjes die er hangen.Overdreven? Mijn nuchter ik zegt van wel, de hormonen zeggen van niet.Snel laad ik alles in mijn wagentje en ga gauw naar huis. Het voelt gewoon niet goed en dat vind ik een heel onprettig gevoel. Ik voelde me goed maar nu neemt de corona stress het weer even over. Ik besluit dit was de laatste keer in de supermarkt, volgende keren toch maar bestellen.Ook de controle in het ziekenhuis ging goed en Joop mag gewoon mee. Als hij wel klachten krijgt, krijgt hij een mondkapje, maar hij mag gelukkig bij mij zijn als ons mannetje wordt geboren. Uiteraard doen we er alles aan om maar geen klacht op te lopen. Alles bij elkaar geeft het deze zwangere een hoop rust! Met mijn pootjes omhoog neem ik er een ijsje bij. Dat hebben we wel verdiend na deze rollercoaster horrormonen!

Reacties

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Misschien ook leuk om te lezen?

Reacties

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *