Help, mijn peuter bijt!

“Wil je helpen?” Er wordt een pop in mijn handen gedrukt en daarna een ouderwets gebreid jurkje. “Tuurlijk!” zeg ik tegen de peuter die mij vol verwachting aankijkt. Ik frummel het armpje van de pop door een van de mouwen en dan hoor ik opeens een hard gehuil. Al gauw zie ik het betraande gezichtje van een van de kinderen van mijn peutergroep. Ik loop ernaartoe en vraag wat er aan de hand is. Met een trillend vingertje wijst ze naar een tandafdruk in haar arm en begint nog harder te snikken. Ik kijk om mij heen en zie dat een van de peuters in een hoekje is gedoken. Ik weet genoeg…

Als pedagogisch medewerker kom ik het vaak tegen: kinderen die andere kinderen pijn doen. Ik krijg daarom regelmatig de vraag van ouders wat ze daaraan kunnen doen. Ik blijf dat lastig vinden, want elk kind is anders. Ik vind het daarom belangrijk om goed naar het kind te kijken. Wat is de aanleiding?

De taalontwikkeling kan hier bijvoorbeeld een rol in spelen. Dit zien we vaak. Kinderen die zich nog lastig met taal kunnen uitten proberen vaak op een andere manier een reactie uit te lokken. Een ander kind pijn doen is daar een voorbeeld van. Peuters doen vaak iets zonder na te denken over de gevolgen. Soms doet een peuter het juist omdat hij/zij graag met het andere kind wilt spelen of aandacht wilt hebben.Daarnaast kan het natuurlijk ook zijn dat een kind geïrriteerd is. Misschien heeft hij honger of is hij moe. Een kind kan dat zelf nog niet altijd plaatsen. Wanneer uiten dan niet met gesproken taal lukt, dan gebeurt dat vaak met bijten, slaan of schoppen.

Lastig, maar wat kun je eraan doen?

Het belangrijkste doel is natuurlijk het stimuleren van de taalontwikkeling. Hier zijn veel verschillende manieren voor. Een aantal manieren zijn bijvoorbeeld: Boekjes lezen, zingen, alles benoemen wat je ziet en doet, spelletjes zoals lotto, domino en memory en laten spelen met leeftijdsgenootjes. Toch kan het ook zijn dat het kind, ondanks dat hij zich wel kan uiten met taal, door blijft bijten. Het eerste wat ouders doen is zeggen dat dat niet mag. En natuurlijk is het goed om het kind duidelijk te maken dat het grensoverschrijdend gedrag is en bijten, slaan of schoppen niet gewenst is, maar wees je er ook van bewust dat negatieve aandacht ook aandacht is en een stimulans kan zijn om het toch nog een keer te doen. Het beste wat je dan kan doen is het bijten te negeren en het gebeten kind alle aandacht geven. Op die manier wordt het minder interessant om te bijten, slaan of te schoppen, omdat het kind er toch niets mee bereikt.  Zoals ik al zei: Elk kind is anders en de reden hoeft niet altijd de taalontwikkeling te zijn. Mochten de bovenstaande oplossingen nu niet werken voor jouw kind, weet dan dat er altijd deskundigen zijn die naar jouw situatie willen kijken en je daarin kunnen helpen.