Jongensmoeder, of toch niet?

Sinds 2018 zijn we ouders geworden van onze eerste zoon Jelte. In 2020 kwam daar onze tweede zoon Teun bij. Beide zagen wij het voor ons om een ‘groot’ gezin te hebben en hoopte dat dit ons geven zou zijn.

Tijdens mijn eerste twee zwangerschappen gaf mijn gevoel aan dat het jongens zouden worden. Dit was stiekem ook mijn droom, een gezin bestaande uit enkel jongens. Ik voelde me tenslotte meer een jongensmoeder dan een meisjesmoeder.

Waar dit door kwam weet ik niet, misschien omdat ik zelf wat meer van de stoere kant ben. Het idee van een dochter met tutu’s en prinsessen jurkjes past niet bij mij.

Nadat Teun zijn eerste verjaardag had gevierd, begon het te kriebelen naar een derde kindje. Omdat voor mijn gevoel een derde kindje ons gezin compleet zou maken, begon het idee van een dochter hebben op te spelen. Niet dat je het voor het uitkiezen hebt, alleen dromen mag je wel hebben. Maar ik zag toch altijd een jongensgezin voor me? Of toch niet?

Toen in het voorjaar 2021 mijn menstruatie uitbleef wist ik eigenlijk al genoeg, mijn gesteldheid was ook anders. De test gaf uiteindelijk de doorslag, ik was zwanger van ons derde kindje.

Deze derde zwangerschap begon direct anders, al snel speelde door mijn hoofd “zou het dit keer een meisje zijn”. Ze zeggen wel eens dat je aan de hand van je zwangerschapskwaaltjes kan bepalen wat het geslacht wordt. Nu moet ik toegeven dat ik tijdens de zwangerschappen van onze jongens redelijk dezelfde kwaaltjes had.

In de waarheid over welk kwaaltje bij welk geslacht hoort kan ik me niet echt vinden in wat op internet staat. Volgens internet zouden het namelijk meisjes worden, ook bij beide zwangerschappen zei de verloskundige dat het een meisje zou worden. Ik deelde deze overtuiging niet, mijn gevoel of moederinstinct had het juist het zouden jongens worden.

Waar ik bij de jongens zeker wist dat het jongens zouden worden, wist ik het deze keer gewoon niet. Dit kon ook al wat betekenen toch? Tijdens de 20 weken echo kregen we het antwoordt, het wordt inderdaad een meisje.

We waren natuurlijk dolblij. Uiteindelijk gaat het ons niet om het geslacht maar zijn we gelukkig met het gegeven van een gezin. Toch moest ik wel even wennen aan het idee, een meisje.

Nu ik 36 weken zwanger ben is het bijna zover, we kunnen allemaal niet wachten tot ze er is. Ondanks dat we al enige tijd weten dat we straks geen jongensgezin meer zijn, moet ik nog steeds een beetje wennen. Het voelt alsof ik weer voor het eerst zwanger ben en niet weet wat me te wachten staat.

Want hoe zal ze zijn? Hoe ziet ze eruit? Zal ze dezelfde baby zijn als de jongens waren? Hoe ga ik om met een meisje (want ik heb alleen weet van jongens)?

Allemaal vragen die nog door mijn hoofd spelen, elk kind is uiteindelijk anders en neemt geen handleiding mee tijdens de geboorte.

De antwoorden zullen met de tijd komen, voor nu kunnen we alleen maar afwachten op wanneer zij komen wilt.

Nicole blogt elke maand voor Mommy Friends over haar gezin. Ze is vriendin van Jurgen en  moeder van zoons Jelte (2018), Teun (2020) en zwanger van een dochter (jan 2022).