Roze wolk? Hell no!

Hij buigt over mij heen om de test te pakken en zegt ‘’2 streepjes’’
JE BENT ZWANGER!!!!!

Ik geloof het niet, dit kan toch niet.. Ben net 3 weken geleden met de pil gestopt.
Wil ik dit wel? Kan ik dit wel? Zullen we goede ouders worden?
Allerlei vragen spoken door mn hoofd terwijl ik de 2^e test doe.
Ook hier is er geen twijfel mogelijk. Ik ben zwanger.

Zodra de winkel open is gaan we een digitale test halen. En ook deze geeft aan ZWANGER.
We zijn zoooooooooo blij. Een kindje van ons samen. Wauw!

De eerste weken voel ik me aardig, vermoeid wel maar verder geen klachten. En dan, dan begint de misselijkheid. En niet een beetje nee echt verschrikkelijk. Ik herhaal in mn hoofd dat het erbij hoort. Veel vrouwen die zwanger zijn hebben last van die misselijkheid. Inmiddels ben ik zo’n 7 weken zwanger.
We hebben op eigen kosten een echo laten maken en die zag er geweldig mooi uit. Een klein boontje met een kloppend hartje.
Ik ben blij maar ik kan bijna niet helder meer nadenken door het spugen.

Al spugend ga ik de weken door, zelfs van water moet ik spugen. De geur van tandpasta kan ik niet verdragen. Onderweg naar mijn werk moet ik een paar keer spugen omdat er mensen in de trein een broodje eten achter me.
Op mn werk ren ik meerdere keren per dag naar de wc om te spugen. Ik voel me slap en futloos.
Zwanger zijn op deze manier vind ik eigenlijk niet zo leuk zeg ik savonds huilend tegen Robbert.

Met de 12 weken controle schrikt de verloskundige, 30 keer per dag spugen is NIET normaal. Ze vreest dat ik ben uitgedroogd en ik moet direct naar de huisarts. Volgens de huisarts valt het allemaal wel mee, ik krijg medicijnen tegen het spugen en tja zwangerschap is geen ziekte he.

Inmiddels ben ik ziek gemeld, ik kan me amper bewegen, zo slap ben ik. We wonen op dat moment 3 hoog in een flat zonder lift. De energie om die trappen op en af te gaan heb ik niet meer.
Mn nagels drogen uit, mn haar begint uit te vallen en ik spuug zoveel dat er zelfs bloed meekomt.
Mn lichaam kan het niet meer aan, ik ben inmiddels 10 kilo afgevallen en hou geen water meer binnen. Huilend bel ik de verloskundige op. Ik moet naar het ziekenhuis.

Bijna 14 weken zwanger, en daar lig ik dan in het ziekenhuis. Ik voel niks meer. Zo moe en slap ben ik. Compleet uitgedroogd. De arts wil een infuus aanleggen en pas na beide armen volledig mis geprikt te hebben lukt dit. Ik was zo uitgedroogd dat mn aders niet te vinden waren.

Op dit moment ben ik niet blij meer met de zwangerschap. Niemand vertelt me iets en ik word voor mn gevoel aan mn lot overgelaten.
Na een dag infuus en vitamines ben ik niet meer uitgedroogd en kan ik weer gaan.
Zo blijf ik eigenlijk de hele zwangerschap aanmodderen.
Robbert moet me helpen met douchen, ik ben te slap om te kunnen staan.
Hele dagen hang ik wat op de bank, probeer ik wat te eten en drinken en spuug ik het vervolgens weer uit. Ook ben ik nog een aantal keer in het ziekenhuis belandt wegens uitdroging.

Ik klink misschien heel negatief in deze blog en ergens is dat ook zo.  De zwangerschap was echt afzien. Het werd beter naar mate ik de baby kon voelen. We wisten inmiddels dat we een zoontje zouden krijgen en dat hielp me wel om de dagen beter door te komen.
Ook de schopjes van hem voelen vond ik fantastisch.

Ik wil eerlijk zijn naar jullie, ik vond zwanger zijn geen feestje of roze wolk. Het was hard werken. En tuurlijk heb ik met momenten genoten en was ik trots dat ik een kindje droeg.

Rond de 30 weken zwangerschap had ik een goede balans gevonden in medicijnen. Hierdoor nam het aantal keer spugen af naar nog maar een paar keer per dag. Dit was beter te handelen.
Hierdoor kon ik ook beter genieten. Maar mijn lijf had er wel een enorme optater van gehad, inmiddels 23 kilo lichter.

Met 34 weken doen we een zwangerschapsfotoshoot. Ben nog steeds blij met deze fotos, ookal vond ik de zwangerschap niet fijn.

Bij de 39 weken controle heb ik ineens een mega hoge bloeddruk. Hierdoor wordt ik doorgestuurd naar het ziekenhuis en moet ik onder begeleiding van de gynaecoloog blijven.
‘’Doe je kleren maar uit van onder, ik ga je strippen’’
Wow oke,  hier was ik niet op voorbereid haha.
Strippen had geen effect, 2 dagen later moest ik me weer melden.
Bloeddruk was nog steeds veel te hoog en gezien de termijn van de zwangerschap werd ik diezelfde avond nog ingeleid.

Wat denk je dat het eerste was dat ik ging doen toen ik uit het ziekenhuis kwam?
Ik ging meteen naar de supermarkt om 12 flessen wasmiddel te kopen hahahaha Ineens had ik bedacht dat we die écht écht écht nodig hadden voor ik kon bevallen.

Diezelfde avond terug naar het ziekenhuis voor een ballonkatheter.
Ik mocht thuis slapen en de volgende ochtend het ziekenhuis bellen of er plaats was voor de inleiding.

Ik was thuis erg emotioneel, de laatste avond met zn 2tjes. Morgen wordt onze zoon geboren en zijn we altijd met zn 3tjes. Ons leven staat op het punt compleet te veranderen……

Lees mijn bevallingsverhaal verder in de volgende blog.