Poppenmoeder

Zoals ik jullie in mijn vorige blog al meenam in de fantasie van mijn geweldige dochter, een echte poppenmoeder, moet ik toch nog wat meer over die poppen fascinatie vertellen. Want dat is altijd leuk om te lezen waar dat nou toch vandaan komt.

Vroeger als klein meisje was ik helemaal verzot op beren, knuffels en dierenpoppetjes. Ik kreeg wel een pop maar ik had er niks mee, ik trok naar de schattige pluizige lieve diertjes ipv die koude harde poppenlijfjes. Toen ik ouder werd kreeg ik ook wel barbies, want ja die moest je hebben als meisje. Maar ook deze poppen konden mij niet bekoren. Als ik er dan ook 5 had waren het er veel. Ik ging liever knutselen of met mijn poppenhuis spelen, gemaakt door mijn opa, maar dan met familie beer erin. Of speelde ik lekker buiten. De beruchte dure barbies bleven dus vaak in de box liggen op mijn slaapkamer. Ach ja ik had er gewoon echt niks mee, om over die ogen van die poppen maar te zwijgen, trouwens ook met de kleur roze had ik niks.Ach een echt meisje meisje was ik denk ik gewoon niet?  Eenmaal op mijzelf keek ik heel veel naar horrorfilms samen met mijn vriendin. Vele angstige nachten hebben we beleefd en menig film gezien! Bingwatchen tot ver na middernacht, want hoe later het werd hoe spannender het effect van die films! Aanrader! Maar wist je dat in horrorfilms ook heel vaak poppen voorkomen?! Denk maar aan chuckie, die is best grappig, maar die angstaanjagende Annabelle, ken je die ook?


Toen wist ik het, na een fles wijn en de film Annabelle, had ik eindelijk antwoord op mijn levensvraag waardoor ik als meisje niet van poppen hield. DE conclusie: ze zijn eng, des duivels en het idee dat er een geest in kan zitten maakt het plaatje compleet. Levensgevaarlijke dingen zijn het! En dan ben je zwanger van een meisje… helemaal geweldig, als ze maar niet van poppen houdt zei ik gekscherend tegen mijn vriendin. Met een hard gelach na deze uitspraak hahaha. Vervolg ik; want die angstaanjagende dingen moet ik echt niet in huis hebben hoor, gevolgd door nog meer gelach.Ach ik zelf heb het niet dus het zal wel meevallen, sluit ik vol vertrouwen de lachbui af. Nou wat ik dus niet had…compenseert Femke dus allemaal. Al vanaf jongs af aan heeft ze er een liefde voor…jawel poppen. En dan heb ik het ook over ALLE soorten poppen, kleine, grote, poppen met geluid (God wat schrik ik mij soms ook echt wezenloos van die krengen!) poppen met haar, zonder haar, lelijke poppen, mooie…nouja mooie poppen, alle poppen zijn spuuglelijk maar oké. Maar daar houdt het niet bij op hoor, ook barbies vind ze geweldig!  Je snapt het al 1 poppenwalhalla hier…heb ik weer 😑Zie hier:












Inmiddels ben ik als moeder ook 4 jaar gegroeid en heb ik het aardig om mijn oren gehad. Het heeft als een soort therapie gewerkt.Overal elke dag poppen, ik struikel erover, kan inmiddels met ze spelen en vind ze zelfs bijna schattig. Ook in combinatie met roze heb ik het helemaal accepteert. Het is dus eng om te zeggen maar ik kan ervan genieten, zoals ik al eerder schreef. Wie had dat gedacht! Van wie ze het heeft, geen idee, sowieso NIET van mij. Jaja alles went haha en moederliefde rijkt ver! Alleen de film Annabel 2 heb ik tot op heden nog steeds niet gezien!

Heeft jou kind ook zoiets opmerkelijks geërfd of juist niet?

Reacties

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Misschien ook leuk om te lezen?

Reacties

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *