Pubertijd

Vanmorgen op onze vrije zaterdag, ging de wekker alweer veel te vroeg. Puber 2 moest werken bij zijn bijbaan. Een hele opgave om in je weekend èn te moeten werken èn een wekker te zetten èn dan ook nog dat warme bedje uit te komen. Geld of vrienden zien, een zware keuze voor een pubermens.

Zelf begon ik de zaterdag met een lange strandwandeling via een online platform, met mensen en honden. Even lekker over een zeedampig strand wandelen en kletsen en alle honden te zien genieten. Dat is voor mij altijd dubbel geluk. Honden-lichaam-en-geest-verzorging, maar ook voor mijn lichaam en geest is zo een wandeling een weldaad. Zo een gelegenheids-roedel is opvoedkundig voor honden, ze corrigeren en moedigen elkaar aan tot veel beweging en spelen. Zelf vind ik het fijn om eens met andere mensen (in deze eeuwige lockdown) te praten. Nieuwe gesprekken, ideeën, praten over honden- en mensenzaken.

Zo een mensenpuber vindt het prima als mama haar eigen ding doet. Toen de kids nog klein waren verlangde ik als alleenstaand, fulltime moeder (met parttime werk) naar de momenten waarop ik even geen moeder was. Gewoon even met vrienden gek doen, zonder billendoekjes, handschoenen of liga’s even alleen op je boodschapjes letten in plaats van op 2 kinderen. Nu ik twee grote 1-meter-80-plus-pubers heb mis ik de tijd waarin ze me beiden nodig hadden, de tijd dat ik er nog toe deed. Het samen knuffelen en Dora kijken lijkt eeuwen geleden. Nu moet je op afspraak tijd met je pubers doorbrengen. Een spelletje verplichten, samen aan tafel eten eisen…

Godzijdank heb je dan beestjes in huis. Qua zorgbehoefte en formaat zullen zij mij in ieder geval nooit ontgroeien. Mijn nieuwe hamsterkind is nog een kind. Een puber weliswaar. Nou ik ben benieuwd. Grote voordeel is dat de hamster met een week of 12 in de volwassenfase komt, las ik onlangs. Waar bij mijn kinderen de hormonen de stuurknuppel bedienen, verwacht ik bij mijn hamsterkind er beter van af te komen.

Gisteren was de persconferentie. Waar ik vroeger op het puntje van mijn stoel zat, “wat hebben ze nu weer verzonnen”, interesseert het me steeds minder. Ik werd wel blij van het heropenen van de sportscholen. Dochter is al sinds het intreden van de pubertijd niet meer in haar sportlegging gekropen, maar mijn zoon kan ik nog aanmoedigen (lees verplichten) om 2 a 3 keer per week te sporten. Met een focus van die van een hamster, heeft hij sinds de pubertijd al veel verschillende dingen gedaan en gevraagd. Voor nu hielden we het bij fitness. Iets wat ik als ongevaccineerde (die 2x per dag groente en fruit eet, sportief en slank is, niet rook of drink) zonder testbewijs verboden is. Afmijn, dan na weken niet sporten, moet ik morgen of maandag weer mijn grote, kleine man richting sportschool duwen. Dat ik van hem hou en hem daarom met groente, fruit en sport achterna ren, snapt hij niet. Mijn ex had de standaard-patat-dag op vrijdag en ook bij vrienden staat de frituur vaker aan dan thuis bij mama. Mijn beestenkinderen mopperen nooit als ik met meelwormen, kattenbrokjes of ienie mienie hondenbotjes aan kom. Nooit gezeur dat ze iets anders willen of dat ik de verkeerde smaak gekocht heb. Heerlijk!

Tussen en na mijn gezucht en gepuf om al dit soort puber-problemen, zegt een ander deel van mijn brein altijd; “Wat is het toch een voorrecht om überhaupt mensenkinderen te hebben”. Zoveel kinderloze stellen die snakken naar een baby, zouden het maar wat ondankbaar vinden dat ik klaag over deze mensen-pubertijd.

Pris.