Van de speen af…. Versie E(xtreme)
Het is heel ernstig, maar mn zoon van 4,5 slaapt nog met een speen…..
M’n zoon is altijd al dol geweest op zijn speen. Echter toen hij een jaar of 2 was zijn we daar overdag mee gestopt: alleen bij het slapen gaan kreeg hij zijn speen.
En dat ging echt prima, zonder moeite zijn we daarmee gestopt. We versoepelde daar overdag wel een beetje in; als hij s’avonds moe was, kreeg hij op de bank al zijn speen in. Nu zul je misschien denken waarom hebben jullie niet meteen doorgezet en er s’nachts mee gestopt: mn zoon was een dramatische slaper, ik ging er wel 8x per nacht uit. Hij sliep nu eindelijk door en wilde niet weer terug naar hoe het was. Egoistisch? Misschien, maar ga maar eens 2 jaar lang 8 keer per nacht eruit. Dat betekent dus elk uur een keer…. Nee dat ging ik mijzelf niet weer aandoen.
De tandarts was echter niet blij met het speentje van mn zoon. Bij het 1e bezoek (2,5 jaar was hij) zei meneer de tandarts al dat het beter zou zijn als mn zoon van de speen afging. Nu, 2 jaar later is dat nog steeds niet gelukt…. En het is niet zo dat we het niet geprobeerd hebben hoor, maar het lukt hem niet. Overdag is hij heel stellig; hij gaat vanavond zonder speen slapen. Puntje bij paaltje wilt hij toch die speen. En ja, geven aan een baby hebben we al geprobeerd, ook dit lukte niet, ik kon ‘s avonds die speen op gaan halen, en met een huilend kind in bed breekt mijn moederhart gewoon.
Ook toen zijn laatste speen in de wc gevallen was, was hij zo intens verdrietig dat ik op het laatste moment een nieuwe heb gekocht in de winkel….
En eerlijk, ik wil hem heeeeel graag van die speen af. 1 omdat ik het geen gezicht vind en 2 omdat zijn tandjes heel scheef groeien.
We hadden wellicht een manier gevonden om hem te stimuleren om zonder speen te gaan slapen. Namelijk: als hij van zijn speen af is krijgt hij een tablet (hoezo omkopen…. maar het is mijn laatste redmiddel).
Op avond 1 ging hij zoals gewoonlijk heel stoer naar boven: “mama, ik ga zonder speen slapen”. We hebben zijn speentje op zijn nachtkastje gelegd en ik zei hem dat als het hem niet lukte hij gewoon zijn speentje kon pakken, dat het dan niet erg zou zijn en we het dan de volgende dag weer zouden proberen.
Nog geen minuut later hoorde we hem roepen boven: “mammmmaaaaaaa”.
Mama zat net 2 tellen op de bank dus ging papa naar boven. “Papa, ik kan het echt niet, sorry. Ik wil het heel graag maar ik kan het niet, sorry”. Nou vooral bij ‘sorry’ smelt je gewoon. Papa zei het hetzelfde als wat ik had gezegd, dat het niet erg is en we het morgen weer proberen.
Ik ben s’nachts een paar keer bij hem wezen kijken en hij lag lekker met z’n speentje te slapen.
Tot hij om 6 uur wakker werd en heel hard riep: ” Mama ik heb zonder speen geslapen!!!!!” Blijkbaar was hij in de nacht z’n speen verloren en in zijn beleving heeft hij dus zonder speen geslapen. Ik wist wel beter, maar goed. Hij was zeer gemotiveerd om die nacht weer zonder speen te slapen, hij gaf stoer z’n speen af en die ging dus ook niet mee naar boven.
Na een boekje, wat draaien in zn bed, zeggen dat zijn speen HEM mist, dat hij niet kon slapen ben ik even bij hem blijven zitten. Dat doen we normaal nooit want als hij eenmaal ligt is hij zo vertrokken, maargoed we hadden een doel: zonder speen in slaap vallen. En het lukte! Haha ik was echt heel blij maar besloot die avond vroeg naar bed te gaan omdat ik een horrornacht verwachtte met elk uur een huilend, half slapend kind die zijn speen zoekt. Tot mijn verbazing heb ik hem niet meer gehoord! Even kwam dat gevoel naar boven van toen hij de 1e nacht in zijn eigen kamer sliep als baby zijnde: “ademt hij nog wel”, vast heel herkenbaar voor veel moeders, maar dit dacht ik echt!
Heeeel trots kwam hij uit zijn bed, zo trots dat hij zonder speen had geslapen! Omdat mn zoon iemand is die op deze manier leert: Ik doe iets pas als ik zeker weet dat ik het kan. Lopen, zindelijk worden, fietsen. En dit dus ook…. We zijn inmiddels een week verder. Hij heeft zn tablet gehad (waar papa en mama stiekem ook gebruik van maken als hij op bed ligt hihi) en hij gaat zonder problemen slapen. Het duurt wat langer voordat hij eenmaal slaapt, maar het is gelukt!
Vind ik het een extreme beloning…JA
Vind ik het een passende beloning…NEE
Vind ik dat ik mijn zoontje verwend heb…JA
Geef ik dit soort dingen vaker als beloning…NEE (van zn lang zal ze leven niet)
Raad ik andere ouders deze wijze aan…JA (belonen dan he…)
Ben ik er trots op dat hij nu zonder speen slaapt…JA
Is het doel bereikt…JA
Je moet steeds een klein stukje van de speen afknippen, dan wordt het opgegeven moment niet meer lekker om er aan te sabbelen.
Mijn dochter van 2 heeft ook her en der nog een speen, dus ik ben zelf nog niet begonnen met de weg-met-speen acties (ik snap je heel goed!!!) maar ik hoorde van iemand laatst deze:
“We vertellen onze zoon dat de speen naar arme kindjes gaat, die anders niet kunnen slapen, dus we doen hem in een doosje en dan sturen we hem op naar arme kindjes ver weg” (beetje raar verhaal zo misschien, maar je snapt ‘m wellicht!)
Of: de Paashaas, tandenfee, Sinterklaas komt hem ophalen en dan krijg je er een kleine beloning voor terug. Zoiets?
Veel succes!
Wij hebben de speentjes laatst meegegeven aan de spenenfee (op eentje na die in bed ligt). De spenenfee geeft ze dan aan kleine baby’s. Hier heeft dat wel gewerkt overdag. In de nacht heeft ze er steeds minder behoefte aan, maar ze maakt de laatste tijd grote stappen, zindelijk, geen slaapje overdag, binnenkort verhuizing. Ik laat het even zo tot een paar maanden na de verhuizing.