Ben ik een ouderwetse moeder?

Lieve mede moeders wat leuk dat jullie mijn blog lezen.
Dit is mijn allereerste blog, superleuk en spannend om te doen. Ik wil jullie meenemen in mijn leven, dingen bespreken waar ik tegenaan loop als moeder, de dagelijkse gang van zaken bij ons thuis of dingen waar ik over nadenk.

Ik zal me eerst even voorstellen, ik ben José, 33 jaar en ruim 8 jaar samen met Robbert. Wij hebben 2 prachtige zoons gekregen samen. Noud is 5 jaar en Ravi is 16 maanden.
Wij wonen in Beverwijk in een leuke eengezinswoning. Robbert werkt fulltime bij een bedrijf die elektrische fietsen ontwerpt en maakt en regelt daar het technische gedeelte van.
Zelf werk ik normaal gesproken in de kinderopvang. Op dit moment werk ik niet. Dit komt omdat de bevalling van Ravi behoorlijk traumatisch was en ik hier PTSS aan heb overgehouden. Hierover ga ik in een andere blog meer vertellen.

Op dit moment ben ik dus fulltime thuis, werk ik aan mezelf en zorg ik vooral voor de kids.
Afgelopen week had ik een gesprek met een goede vriendin over het moederschap. Ik heb gemerkt dat mijn mening over bepaalde dingen is gaan vormen nadat ik echt moeder ben geworden. Tuurlijk, toen ik nog geen moeder was dacht ik ook al veel te weten over hoe ik het allemaal zou gaan doen als moeder. Maar hoe het écht is ervaar je pas als je zelf een kind hebt gekregen.

Nu werd mijn visie op het moederschap door sommige ‘’ouderwets’’ genoemd. Ergens kan ik me daar ook wel in vinden. Wat ik bijvoorbeeld heel belangrijk vind voor mijn kinderen is rust en regelmaat.
Mijn jongens gaan niet overal mee naar toe, we plannen uitjes om hun slaapjes heen en zorgen er altijd voor dat ze op hun vaste bedtijd weer in hun eigen bed liggen.

Nu hoor ik je denken, jeetje dan moet je je wel erg aanpassen aan het ritme van je kinderen? Ja dat klopt, ik ben van mening dat ik (wij) hebben gekozen om deze kinderen te krijgen. In mijn ogen zijn kinderen het meest gebaat bij rust en regelmaat. Een vast ritme, wat zeker het eerste jaar behoorlijk wat aanpassingsvermogen van jou als moeder vraagt.

Hoe doen wij het dan met bijvoorbeeld een feestje of een verjaardag? Eigenlijk simpel. Als het zo te plannen valt dat er geen slaapje tussendoor is gaan we met z’n allen. Lukt dit niet dan blijft 1 van ons thuis zodat Ravi z’n slaapje in z’n eigen bedje kan doen.
Enige uitzondering hierop is bij onze ouders. Daar komen wij en de kinderen zo regelmatig dat Ravi hier ‘s middags ook wel eens slaapt.

Ook gaan wij weleens met z’n 2tjes weg, dit is heel belangrijk voor je relatie. Even tijd voor elkaar zonder de onderbreking van de kinderen. Een avondje theater, uiteten of zelfs een nachtje in een hotel. We proberen normaal gesproken (behalve nu in de corona tijd) elke maand minimaal 1 keer zoiets te plannen.
De kinderen zijn thuis en slapen in hun eigen bed. Wij hebben het geluk dat we beide geweldige ouders hebben die ook nog eens super opa’s en oma’s zijn voor onze kinderen.
Dus onze ouders passen dan op en sinds kort hebben we een lieve oppas gevonden waar wij ons allemaal prettig bij voelen.

Maargoed, de vraag was of dit ouderwets is. Ergens misschien wel. Vroeger werd er erg gehamerd op de ‘’drie R’en’’
Rust, Regelmaat en Reinheid.

Wij geloven nog steeds dat dit erg goed is voor kinderen en hebben er dan ook voor gekozen om dit in ons gezin toe te passen. Het is niet altijd even leuk en makkelijk. Absoluut niet.
Het is ook wel gebeurd dat we eens dachten een avondje quality time te hebben samen dat 1 van de kinderen ineens ziek werd of heimwee had.
Waar we dan ook zijn, wat we ook doen. We gaan naar huis.
Onze kinderen komen altijd op 1 en ons huis is hun veilige thuis waar papa en mama altijd voor ze klaar staan.
En denk maar niet dat ik dan sta te juichen hoor, soms kan ik wel janken omdat ik dan zó toe was aan een avondje uit.
Maar onderaan de streep sta ik hier volledig achter.

Ons doel is om onze kinderen die veilige basis mee te geven. Rust en regelmaat en wij als ouders die altijd voor ze klaar staan op de momenten waar dit nodig is. In het begin ben je als ouder onmisbaar en 24/7 nodig maar hoe groter ze worden hoe meer ze zich durven los te maken om soms weer even in moeders veilige armen te vluchten voor dat veilige basis gevoel.
Wij laten ze stukje bij beetje en op hun eigen tempo de wereld ontdekken. En we leren ze dat ze altijd bij ons terecht kunnen.
Onvoorwaardelijke liefde en een veilige basis.

Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken, staan jullie er misschien heel anders in? Als moeders onder elkaar kunnen we altijd van elkaars denkwijze leren. Dus laat gerust een berichtje achter. Niets is perse goed of fout. We handelen allemaal uit liefde voor onze kinderen.

Deze blog wil ik afsluiten met een quote die ik meekreeg van een kennis.
‘’Je hoeft niet los te laten, je moet anders vast houden’’