Oma op reis 3

Ja het is gelukt! Opa heeft mij afgezet op Schiphol.

Nog even een nekkussentje gescoord, want dat kon ik nergens meer krijgen. En ja, te laat om te bestellen….dat zit nog niet in het systeem van de meeste oma’s.
Uiteraard nog even plassen, jezelf weer opnieuw aankleden, want bij de security moeten je hoge schoenen uit, alle buidels, met geld en papieren af. Dat had ik nou net zo goed onder mijn kleren verstopt. Waar een invalide toilet al niet goed voor is 😅.Het michellin vrouwtje is weer aangekleed. Ik heb mijn compressie kousen aan, dus laten we maar gaan! Op de heenweg, naar Houston zit ik aan het gangpad. Vanaf Houston naar Cancún, zit ik aan het raam. Het avontuur gaat echt beginnen!

Leuk is het te merken dat je onwillekeurig de mensen scant;  zou die ook dezelfde reis als mij gaan doen? Tot ik in het vliegtuig kom te zitten de naam Sawadee om mee heen hoor vallen. Blijkt dat er diverse rijen achter elkaar allemaal dezelfde Maya-rondreis gaan doen! 

Ik kom te zitten naast een vrouw die ik in gedachten al Ans heb genoemd, echt ze lijkt precies op Ans! Ze gaat na het overlijden van haar man al jaren met een vaste vriendin op vakantie, ze denkt hardop dat dit misschien haar laatste grote reis is. Als ik vraag hoe oud ze is, zegt ze 76! Wauw, groot respect zeg, dat moet ik eerst nog maar zien te halen!

Oh ja en dat nekkussentje, dat heb ik niet eens opgeblazen, dat lag al klaar in het vliegtuig, net als fijn dekentje! 

De eerste vlucht is echt lang, je weet het wel, maar je hebt er geen voorstelling van. We krijgen een maaltijd, die van mij is Glutenvrij, heerlijk dat dat van te voren aan te geven is. Ik ben benieuwd hoe dat in Mexico zal zijn.

Als we in Houston aankomen voor onze tussenlanding lijken we wel criminelen joh. Hier in de rij, daar in de rij, vingerafdrukken van je rechterduim, dan de 4 overige vingers van rechts. En inderdaad dan hetzelfde van links. Ook maar meteen een irisscan, ik voel me hier zo niet goed bij. Stomme Amerikanen. Als vee worden we doorgestuurd naar de volgende rij. Dan heeft iedereen het er over dat ze op deze luchthaven 3 uur mogen doorbrengen. Ik kom er achter dat in veel eerder in de volgende vlucht zit. En dan blijk ik haast geen tijd meer te hebben, terwijl ik een rij voor de controle sta voor de volgende vlucht. Oh wat ben ik blij dat ik niet zelf mijn koffers hoef op te halen en weer in de checken. 

Om een lang verhaal kort te maken, ik ben nog net niet opgepakt door de Amerikaans marechaussee en heb mijn vlucht nog precies gehaald. Ik zit zwetend in het volgende vliegtuig. Lekker aan het raam, met naast mij een zeer stevige Mexicaanse man, die met zijn korte dikke armpjes de hele tijd op zijn mobiel zit. Ik zit de rit uit en verlang naar een bed. 

Dat dat nog even duurt, wist ik toen nog niet!