Oma op reis 6: geboorte

Doordat we nu een langere tijd op één plaats zijn blijven vastzitten, heb ik wel de gelegenheid om wat door het stadje te slenteren en wat meer om me heen te kijken. Ik heb verteld dat mijn schoondochter zwanger is en dat ik iets leuks gezien heb. Door dat doelloze geslenter, kom ik in winkels waar ik anders nooit in gegaan zou zijn.

Prachtige stoffen, echt alle kleuren en patronen! Ik heb mijn kleindochters en jarige zoon een ansichtkaart gestuurd, maar de ongeboren garnaal (zij wordt Shrimpie genoemd) heeft nog niks van oma gehoord. Dat kan natuurlijk niet!

Dus oma gaat op zoek naar iets voor de kleine meid. Ineens bedenk ik me dat er een baby shower gehouden zou worden en wat zie ik hangen? 

Hoe schattig is dat? Ik ben op slag verkocht. Wanneer is die shower ook al weer? Omdat ze wisten dat ik er toch niet bij kon zijn, heb ik geen uitnodiging ontvangen. Maar nu weet ik de datum niet, effe in de app groep gooien. Misschien komt deze verrassing nog op tijd 🤣

Hoe dom kun je zijn oma? Snap je dan niet dat zo’n shower als verrassing gedaan wordt? Nee, in mijn tijd waren er nog geen showers, en eigenlijk vind ik het een belachelijk verzinsel. Maar als ik een uitnodiging krijg, ga ik wel, en ben nog vereerd ook. Lekker dubbel dus!

Ik krijg dus per omgaande van Opa ( die geheel tegen de gewoonte in) heel snel, zelfs privé, niet in de groepsapp 💪, reageert:

Lekker bezig oma! 

Nou, morgen dus, dat redt dit kaartje niet, maar ik koop het toch en dan nu de uitdaging een enveloppe te scoren, waar dit in past, een postzegel én een postkantoor te vinden.

Dat is zo handig als je met een groep op reis bent en de Spaanse taal totaal niet machtig bent. Iedereen weet wel iets, ik hoef het alleen maar in de juiste volgorde te onthouden, haha. Uiteindelijk lukt alles, zeg ik altijd! 

Een enveloppe schijn je te kunnen vinden in de Internet zaak, hoe tegenstrijdig? Iedereen zit daar te mailen en te gamen. Maar het klopt, die man weet totaal niet wat ik bedoel, dus reik ik over de balie naar een grote enveloppe. Ik houd het schattige Baby Shower kaartje in mijn hand om het te passen. Ik koop het, nadat hij het bedrag op een rekenmachine aan me laat zien, want getallen verstaan is een kunst apart! Alle handelaren zijn hierop ingespeeld en bijna overal brengt de rekenmachine uitkomst! 

Ik betaal, ga terug naar mijn hotel om de kaart en enveloppe te schrijven. Als ik de enveloppe dicht wil maken, kom ik er niet uit hoe dit werkt.

Ik probeer het korte touwtje door het gaatje heen te wurmen, maar dat is net te kort en dan blijft de enveloppe open, kan ‘alles’ er zo uit vallen. De gids brengt uitkomst. Je draait het touwtje om het onderste ‘knopje’ en dan zit het vast. Ja, ja, gelukkig adviseert ze me ook bij de receptie te vragen naar een nietje. Dat het evengoed dicht blijft zitten. Met gebaren taal begrijpt de receptionist mij en krijg ik een nietmachine. Voor de zekerheid heb ik de kaart met sporttape, dat ik bij me heb, vast geplakt.

Dan op zoek naar het postkantoor. Ik was eerder met een reismaatje op zoek geweest naar het postkantoor. Toen zijn we er wel terecht gekomen, maar hoe?

Blijkt het echt om de hoek van ons hotel te zitten! Handig. De dame in kwestie zit driftig te stempelen en kijkt niet op of om als ik binnenkom met mijn enveloppe.  Ik zie nog een echte typemachine staan! Maar ook computers! 

Uiteindelijk zet ze haar stempelkussen tussen de bladen en vraagt me, denk ik, wat ik wil. Ik gebaar een postzegel en maak een vliegende beweging, wat moet staan voor opsturen. Ze praat tegen me in rap Spaans dus ik antwoord op verkeerd geluk ‘Holland’. Dat vroeg ze niet, want ze ratelt hetzelfde verhaaltje af. Ik gok dat ze vraagt of het gewoon of met spoed verstuurd moet worden. Ik knik en probeer haar laatste voorstel te herhalen. Zij herhaalt dat laatste woord nog een keer, maar nu in echt Spaans, ik knik en ze gaat iets doen. Ze drukt op een knop, loopt naar de andere kant van het niet uitziende kantoor, komt terug met een sticker en laat mij een hoger bedrag betalen dan mijn reismaatje voor haar kaart. Waarschijnlijk heb ik dus voor spoed gekozen 🤪. Of ik het niet gepast heb, ik grut in mijn te kleine portemonnee en ja het lukt met al die terug ontvangen muntjes! 

Zie je de kaart liggen op de balie? Die ligt daar echt op de spoed stapel 🤣🤣🤣.

Ondertussen is opa bij zijn aanstaande kleindochter de commode in elkaar aan het zetten. Ook heeft hij de knuffel ‘Maks’ van zijn zoon, zonder medeweten helemaal laten opknappen. 

Maks verhuist vandaag naar Utrecht, klaar om ook belangrijk te zijn voor de dochter van de eerste eigenaar. 

Ondertussen geniet schoondochter van haar verrassende Baby Shower.

Deze blog ging over geboren worden. In Mexico hebben ze ook een dag voor de overleden personen en huisdieren. Mega groot feest! Dat komt in een volgende blog!